Lac de Madine (F) september

Na 5 jaren van absentie weer eens de gok naar la douce France gewaagd. Met mixed feelings teruggekomen. Geen enkele vis, wel kennis gemaakt met een sympathieke Belg en alle tijd gehad voor mooie kiekjes. Wat kan vissen zonder vis toch bijzonder zijn. In tegenstelling tot vorige Franse avonturen viste ik alleen overdag. Dus met alle spullen, inclusief rubberboot, iedere ochtend om 6:00 uur vertrekken vanuit een gîte naar een plekje aan het water. Na een dag of 2 blanken nieuwe stekken verkennen en verkassen. Helaas, het mocht niet baten. Toch heeft het Frankrijk-virus de kop weer op gestoken...
De moeite van het zonnetje loont... Vroege bezoekers in de mist... Nog meer mist... Beter dan boilies?
Zelfs de libelles lachen me uit... En de kikkers... Voor het slapen gaan... No comment.
Na 20 pogingen, eindelijk scherp in het vizier... Ik was niet de enige op zoek naar een plekkie. Gemiddelde leeftijd al gauw over de 90. Let vooral op het passende cobalt blauwe schoeisel... Een blik over een van de baaien. Het wier stond op sommige plaatsen wel 400m uit de oever! Het was telkens weer een straf om in de schemer te moeten vertrekken. Vanwege de controle door de lokale garde-pêche was blijven zitten echter geen optie.
In Sepia ziet het er nog rustgevender uit... Het bezoek op de weg terug... ... Gelukkig had een sympathieke Belgische karpercollega een professionele fotograaf meegenomen, met statief. Anders was deze foto van de maan (!) zeker en vast een wazig vlekje geworden.
Veel mooier kun je ze niet schieten... Lieslaarzen geen overbodige luxe. Alsof er ijs ligt...